I Liceum Ogólnokształcące
im. Kazimierza Jagiellończyka w Sieradzu

ul. Żwirki i Wigury 3, 98-200 Sieradz, tel. 43827-14-25

GodłoPowiat
Dzisiaj jest: 29 Września 2023    |    Imieniny obchodzą: Michalina, Michał, Rafał

Filmoteka Szkolna - Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej

Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o filmie…     

Dobiegł końca projekt Filmoteki Szkolnej – Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej, w którym uczestniczyła nasza szkoła, a dokładniej klasy: 2a, 2c, 2e.

Począwszy od października do końca kwietnia uczestniczyliśmy w projekcjach filmów połączonych z wykładem, który ilustrowany był prezentacją multimedialną. Wybrany przez nas cykl „Analiza filmu” obejmował następujące tytuły: „Labirynt fauna”, „Motyl i skafander”,
„Walc z Baszirem”, „Control”, „Ida”, „Body/Ciało” i „Slow West”. Wśród  tych siedmiu tytułów odnaleźć można przykłady cennych osiągnięć kinematografii europejskiej, amerykańskiej i polskiej ostatnich lat, wyróżnianych najważniejszymi nagrodami filmowymi.

Dodatkowo w maju mieliśmy okazję obejrzeć produkcję oskarową ostatnich miesięcy, a mianowicie film „Moonlight”.

Kontakt z dziełami zawartymi w zestawieniu na pewno poszerzył naszą wiedzę, dał szansę poznania różnych form i gatunków filmowych. Zaproponowane filmy i fabuły były dobrym pretekstem do dyskusji.

Wszystkie projekcje i prelekcje odbywały się w kinie „Ratusz” w Zduńskiej Woli. Cały cykl spotkań prowadziła Pani Emilia Gorąca, koordynator programu. Opiekunem projektu w naszej szkole była Pani Beata Kielek.

 

  • 1 XC
  • 2 XC

 

  • 07b5054d96934481d3e9938af482602e XC
  • 1045x1500_lzgo5r XC
  • 4bf50acf16652_o,size,933x0,q,70,h,df6099
  • 900x1297_kdgiif
  • 908full-slow-west-poster
  • control_cntrl_uk-usa_sept18cmyk XC
  • idaoskar XC

 

  • 20161108_113459 XC
  • 20161108_113656 XC
  • 20161108_113822 XC
  • IMG_0583 XC
  • IMG_0587 XC
  • IMG_0590 XC
  • IMG_0591 XC
  • IMG_1084 XC
  • IMG_1085 XC
  • IMG_1086 (2) XC
  • IMG_1087 XC
  • IMG_1088 XC
  • IMG_1089 XC
  • IMG_1090 XC
  • IMG_1091 XC
  • IMG_1095 XC
  • IMG_1097 XC
  • IMG_1106 XC
  • IMG_1107 XC
  • IMG_1118 XC
  • IMG_1119 XC
  • IMG_1121 XC
  • IMG_1568 XC
  • IMG_1569 XC
  • IMG_1570 XC

 

Recenzje filmów 

"Ida" 

Film wyreżyserował Paweł Pawlikowski. Już po pierwszych pokazach okrzyknięto go mianem niezwykłego. Zwyciężył na Festiwalu Filmowym w Gdyni oraz zdobył statuetkę w Toronto. Najważniejszą zaś z przyznanych mu nagród był Oscar.

Akcja filmu toczy się w latach 60. Anna, będąca sierotą wychowywaną w klasztorze, zamierza złożyć śluby zakonne. Przed tym musi jednak spotkać się z niepoznaną wcześniej ciotką Wandą. Dowiaduje się od niej o swoim żydowskim pochodzeniu oraz o tym , że jej rodzice zostali zamordowani w trakcie wojny. Kobiety ruszają więc na poszukiwanie grobów swoich krewnych. Ta wspólna podróż okazuje się punktem zwrotnym w życiu obu obu kobiet. Ida zaczyna wątpić w swoje powołanie , a Wanda musi zmierzyć się z przeszłością.

Na potrzeby uwiarygodnienia obrazu Polski z tego okresu reżyser zdecydował się na film czarno-biały. Przedstawiony tam obraz PRL-u jest szary i ponury. Rezygnacja z kolorów sprawia również , że widz skupia się wyłącznie na treści filmu. Nie rozpraszają go widoki, stroje oraz wygląd postaci. Bez kolorów ,ogromnego znaczenia nabiera mimika oraz ekspresja gry aktorów. Na nich skupia się cały film. Liczy się wyłącznie twarz , którą aktorzy muszą operować w sposób perfekcyjny. Dotyczy to zarówno pierwszo jak i drugoplanowych bohaterów.

Nastrój filmu Pawlikowskiego jest dość melancholijny . Bohaterki nie mogą znaleźć w życiu ani szczęścia, ani radości. Mimo tego, że Wanda korzysta z rozrywek, nie przynosi jej to optymistycznych doznań.

„Ida” to dzieło bardzo smutne, w którym pozytywów jest tyle, co patetyzmu - czyli prawie wcale. Kobiety muszą podjąć decyzje dotyczące swoich losów - "Co dalej?". Wydawałoby się, że to motyw powszedni, a jednak nadal dramatyczny.

„Ida” to film na światowym poziomie, który ukazuje trudy powojennego życia. Można interpretować w nim wszystko na wiele sposobów, np. odnieść się do życiowych wyborów. Trzeba przyznać, iż do takiego rodzaju filmu trzeba dorosnąć emocjonalnie, by czuć ten film całym sercem. Uważamy, że film jest naprawdę warty obejrzenia. Powód- ukazywanie emocji, historia życia, interpretacja przeszłości .

Film jest stosunkowo krótki – trwa tylko 80 minut. W tym czasie Pawlikowski mówi o swoich postaciach dokładnie to, co powinien. Widz nie zna całej historii głównych bohaterek, ale otrzymane informacje wystarczają, by zrozumienia ich sytuację. Dzięki temu nie ma w tym filmie wrażenia przeładowania historią, niepotrzebnego rozwlekania fabuły. Wszystko trafia w punkt. Tak samo jest z soundtrackiem. Muzyka pojawia się dokładnie tam, gdzie jej potrzebujemy. Podkreśla emocje, ale ich nie kreuje. Pasuje do przedstawianego świata, odwiedzanych miejsc, ale nie jest w stanie zdominować całych scen.

                          Julita, Kacper, Kamil

 

Joy Devision - „Control”

Debiutowy film Antona Corbijna „Control”, który łączy w sobie trzy gatunki (biograficzny, dramat, muzyczny), odniósł ogromny sukces na całym świecie. Został nominowany do wielu nagród, z których najważniejszą, jaką otrzymał, to BAFTA im. Carla Foremana dla najlepszego brytyjskiego reżysera.

Film opowiada historię brytyjskiego zespołu Joy Devision. Został on nakręcony na podstawie książki żony wokalisty (zarazem głównego bohatera)  – Debbie (Deboran Curtis), pt. „Touching from a distance”. Przedstawia losy lidera zespołu- Jana Curtisa. Był to ponury i ekscentryczny muzyk, który chorował na epilepsję. Curtis, rozdarty pomiędzy życiem rodzinnym, rosnącą sławą oraz miłością do innej kobiety, w przeddzień tournee swojego zespołu po USA popełnił samobójstwo we własnym domu.

„Przeszłość jest częścią przyszłości, a teraźniejszość jest poza kontrolą”- te słowa idealnie oddają charakter tego filmu. Zaletami produkcji są: dynamiczna akcja, autentyczność wydarzeń oraz indywidualność i niepowtarzalność bohaterów. Mimo, że film jest momentami bardzo smutny (jak dla nas) to zachęcamy do jego obejrzenia, gdyż niesie ze sobą uniwersalne porzesłania, takie jak: miłość czy relacje z innymi ludźmi Dzieło Corbijna opowiada też o tym, jak łatwo można stracić kontrolę nad własnym  życiem. W końcu tytuł filmu nie jest przypadkowy.

Natalia i Kinga
z klasy IIa

Joy Division - She's Lost Control
Joy Division - Transmission

 
 
"Walc z Baszirem"

 

Film "Walc z Baszirem" to animowana opowieść biograficzna, zbierająca wysokie oceny w rankingach światowych. Akcja dotyczy wspomnień wojennych Izraelczyka-Arta Folmana, który w młodości odbywał obowiązkową służbę w wojsku.Trudne wspomnienia główny bohater wymazał z pamięci, odtwarzając je dopiero po ukończeniu 40 lat, pod wpływem rozmowy z psychologiem.

Bohater postanawia spotkać się ze swoimi dawnymi przyjaciółmi, by rozwikłać zagadkę z przeszłości. Tematem filmu jest właśnie bolesne przywoływanie wspomnień wojennych: nie jest to suchy opis wydarzeń historycznych czy relacje innych osób, nie jest to też obiektywne spojrzenie na zbrodnię, to osobista forma autoterapii reżysera.

W trakcie przypominania sobie wypartych zdarzeń, reżyser filmu odkrywa przerażającą prawdę o wojnie w Libanie i o sobie samym... W "Walcu z Baszirem" poznajemy słabość jednostki, którą zmuszono do zabijania.

Poruszająca historia osobistej traumy, bez zbędnego mitologizowania konceptu poświęcania się dla ojczyzny, jest zupełnie odmienna od polskich filmów wojennych. Ukazuje w pełnej krasie jak nienaturalną sytuacją dla ludzkości jest stan wojny.  

Nie znajdziemy tu jednak scen typowych dla gatunku filmów wojennych, pokazujących okrucieństwo wojny. Mimo tego, film porusza do głębi i skłania do refleksji.

Jest przeznaczony dla wszystkich osób zainteresowanych historią i skutkami psychologicznymi działań wojennych. Niecodzienna, animowana formuła filmu sprawia, że momenty powagi przeplatają się z surrealistycznymi scenami w towarzystwie groteski, a nawet humoru. Ścieżka dźwiękowa potęguje to odczucie: twórcą neoklasycznych kompozycji jest Max Richter.

Głosów głównym bohaterom udzielili m.in.: Yehezkel Lazarow, Mickey Leon, Ari Folman i Ronny Dayag. Na tę produkcję naprawdę warto wybrać się do kina!

A., G., A.
z klasy IIa

 

 

"Labirynt Fauna"
 
 
"Labirynt Fauna" to fabularny film hiszpańskojęzyczny z gatunku fantasy w reżyserii Guillerma del Toro. Został wyprodukowany w 2006 roku. Akcja rozgrywa się po wygranej wojnie domowej w Hiszpanii w 1944 r. Głównymi bohaterami są: Ofelia (Ivana Baquero), Faun (Doug Jones), kapitan Vidal, czyli ojczym Ofelii (Sergi López) oraz jej matka (Ariadna Gil).
 
Bohaterka wraz z matką przeprowadza się do domu okrutnego ojczyma i od tej chwili życie dziewczynki diametralnie się zmienia. Nie mogąc poradzić sobie z nową sytuacją, bohaterka ucieka w świat fantazji i wyimaginowanych istot. Pewnego dnia odkrywa przejście do tajemniczego labiryntu, w którym spotyka Fauna - jednego z jego mieszkańców. Rozpoznaje on w niej księżniczkę magicznej krainy. Bohaterka musi dokonać wyboru: albo wróci pod opiekę znienawidzonego ojczyma, albo podejmie się wykonania trzech niebezpiecznych zadań, co zagwarantuje jej powrót na tron.
 
Nastrój filmu jest bardzo tajemniczy i pobudzający wyobraźnię widza. Momentami czuje się grozę i strach, można zauważyć też elementy typowe dla horroru. W wielu momentach film ogląda się z zapartym tchem. Gra aktorska bohaterów jest na bardzo wysokim poziomie. Na szczególną uwagę zasługuje odtwórczyni roli Ofelii - młoda Ivana Baquero. Stworzona przez nią postać wydaje się bardzo prawdziwa, a ukazane przeżycia naturalne i szczere. Film zyskuje również na wartości dzięki obsadzie Sergiego Lópeza w roli ojczyma Ofelii, który doskonale zagrał bezwzględnego kapitana, nieliczącego się z drugim człowiekiem.  
Warto zwrócić uwagę na postać Fauna - to zasługa charakteryzatorów filmu, którzy wykazali się pomysłowością, przybliżając klimat świata fantasy. Muzyka w filmie doskonale współgra z obrazem. Momentami jest wręcz niesłyszalna, innym razem podkreśla i potęguje napięcie.
 
Dzieło Guillerma zostało stworzone w bardzo ciekawy i atrakcyjny sposób. Przepełnione jest również symbolami dotyczącymi II wojny światowej czy holocaustu. Choćby z tego powodu film ten powinno się obejrzeć samemu. Tylko tak można w pełni zrozumieć jego fabułę i przesłanie. Można by pomyśleć, iż został on skierowany głównie do dojrzałego widza, a jednak możemy polecić go widowni z każdej grupy wiekowej. Szczególnie dla miłośników fantasy będzie wspaniałą przygodą. Nic dziwnego, że zdobył aż trzy Oscary.
Gorąco zachęcamy do jego obejrzenia.
Weronika, Sandra, Angelika
z klasy IIa
 
 
 
„Body/Ciało”
 

Film wyreżyserowała Małgorzata Szumowska.Ona również jest autorką napisanego z Michałem Englertem scenariusza. Do kin trafił w 2015 roku; Szumowska otrzymała za niego Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale. Całość trwa 90 minut.

Warstwa fabularna filmu rozbija się na kilka wątków, które spięte są w kompletną całość. Widzimy cynicznego prokuratora (Janusz Gajos), nienawidzącą go córkę (Justyna Suwała), która cierpi na anoreksję oraz zaburzenia psychiczne, a także terapeutkę Annę (Maja Ostaszewska), która po utracie dziecka odkrywa w sobie zdolności medium. Całość filmu czasem staje się pretensjonalna. Jak można się domyślać – prokurator racjonalista coraz bardziej będzie się przekonywał do opinii Anny, wierząc, że zmarła żona chce się z nim skontaktować. By całość nie była jednoznaczna, Szumowska przeplata wszystko czarnym humorem.

To  właśnie on  jest największą zaletą produkcji, sprawiając, że „Body/Ciało” miejscami jest bliższe komedii niż dramatowi. Objawia się to nie tylko w subtelnym żarcie, ale i w ekscentrycznych scenach, które dezorientują widza – chociażby taniec Ewy Dałkowskiej. W ten sposób Szumowska pokazuje widzom swoje spojrzenie – nie chce, by traktować wszystko ze śmiertelną powagą.

Taka wizja jest  atutem filmu.Reżyserka patrzy na  Polskę chłodno- świat otaczający bohaterów składa się wręcz z postrzępionych, telegraficznych informacji.

Szumowska w swoim filmie nie unika antynomii, począwszy od wspomnianej opozycji: rozum-wiara, po kiczowatość – wschodzące w finale słońce. Całość jednak broni się zakończeniem, w którym odrzucone są oba elementy (rozum i wiara) na rzecz miłości, bez której nic nie ma w życiu znaczenia.

                                                                                   Marysia, Marysia, Natalia
z klasy IIa

 

 

"Motyl i skafander"

Film pt. „Motyl i skafander” jest adaptacją książki Jeana-Dominique’a Bauby’ego zatytułowanej „Skafander i motyl”, którą autor napisał, będąc całkowicie sparaliżowanym w wyniku wylewu krwi do mózgu. Film pokazuje mężczyznę, który mimo przeciwności losu, odnajduje się w sytuacji, w której wielu by się poddało.

Jest to historia Jeana-Dominique'a Bauby'ego, redaktora naczelnego czasopisma „Elle”, ojca trójki dzieci. Poznajemy go w momencie wybudzenia się z trzymiesięcznej śpiączki spowodowanej udarem, który doprowadził do całkowitego paraliżu ciała. Sprawne pozostało jedynie oko i powieka, dzięki której, zachowujący pełnię władz umysłowych Jean-Do, mógł utrzymywać kontakt ze światem. Pracująca z nim logopeda stworzyła specjalny alfabet, w którym litery ułożono według częstotliwości ich używania. Zadaniem osoby chcącej porozumieć się ze sparaliżowanym było wolne wymawianie liter, a Jean-Dominique mrugał powieką w momencie, gdy usłyszał literę potrzebną do ułożenia danego słowa. Cały system komunikowania przynosił dobre efekty, stopniowo powstawały pojedyncze wyrazy, później złożone zdania. Widząc wyraźne postępy, Jean postanawia napisać w ten sposób książkę.

Do współpracy z bohaterem zostaje oddelegowana młoda kobieta - Claude, której zadaniem jest spisanie jego myśli. Poznajemy cały proces tej żmudnej pracy. Każdego dnia Jean-Do budzi się wcześnie rano, zastanawia, co chce napisać, uczy się tego na pamięć, a później „dyktuje powieką” to, co przygotował. W ten sposób jesteśmy świadkami, jak żyjący do tej pory pełnią życia mężczyzna, który nie ponosił porażek, uczy się żyć z syndromem zamknięcia. Przez cały czas słyszymy wewnętrzny monolog bohatera, dzięki któremu poznajemy rzeczywistość widzianą jego oczami. W trakcie oglądania filmu często  słychać w  tle kolejno wymawiane litery alfabetu, co jeszcze wyraźniej obrazuje nam cały proces powstawania tej niezwykłej książki.

W ostatnich minutach ,wraz z bohaterem, wracamy do przełomowego momentu w jego życiu. Widzimy, jak jedzie z synem do teatru, w pewnym momencie zjeżdża na pobocze i zatrzymuje samochód. Kolejna scena przenosi nas już do pokoju szpitalnego. Jean-Do, w ciężkim stanie, leży w łóżku, a Claude czyta ostatnie zdania nowo wydanej książki pt. „Skafander i motyl” autorstwa Jeana-Dominique'a Bauby'ego.

Informacją zamykającą jest wiadomość, że autor zmarł 9 marca 1997 r., dziesięć dni po wydaniu książki. Film pokazuje zwycięską walkę o swoje życie. To, jak wiele może zdziałać sprawna pamięć, wyobraźnia i przede wszystkim ogromna potrzeba komunikacji z otoczeniem, że pomimo paraliżu, można napisać książkę.

                                                                                               Klaudia, Patrycja, Gabrysia
z klasy IIa

 

        

Zaloguj Zarejestruj

Login to your account

Username *
Password *
Remember Me

Create an account

Fields marked with an asterisk (*) are required.
Name *
Username *
Password *
Verify password *
Email *
Verify email *
Captcha *
Reload Captcha

Licznik odwiedzin

Dzisiaj46
Wczoraj151
W ciągu tygodnia494
Razem1328212

Kontakt

I Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Jagiellończyka
Żwirki i Wigury 3, Sieradz
Tel.  (43) 827 14 25;  501 192 842

Email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
 

003.jpg 004.jpg 005.jpg 006.jpg 008.jpg 010.jpg 011.jpg 012.jpg 013.jpg 014.jpg 016.jpg 017.jpg 018.jpg 019.jpg 020.jpg